Kleur bekennen
In mijn blog “Listig Geëmer” vertel ik jullie over mijn bucketlist, die rond 2008 was gemaakt. In 2017 had ik nog slechts twee punten openstaan uit deze wensenlijst. Allereerst een voetbalwedstrijd uit de Engelse competitie zien, deze werd in november 2018 gerealiseerd. Samen met goede vriend Ingmar bekeken we in Liverpool de Premier League wedstrijd Everton tegen Brighton. Een gave ervaring, waarbij het me vooral opviel hoe uit en thuis supporters gebroederlijk naast elkaar om het stadion heen liepen. Er bleef nog 1 puntje over van de lijst, te weten Londen bezoeken. En op 4 november 2021 was het dan, exact(!) 13 jaar na dato van het bedenken van dit verlangen en noteren op mijn lijst, zo ver.
Kleur van londen
Mijn favoriete club Vitesse speelde voor de Conference league tegen het grote Spurs. Een mooie gelegenheid om, samen met mijn top vriend Wessel, deze metropool eens te bezoeken! We boekten een trip van donderdag tot en met zondag en Londen stelde me niet teleur! Wat een gave en unieke stad is dit zeg! We hebben veel gezien, van een vos midden in een verlaten woonwijk (we waren wat verdwaald na de wedstrijd) tot aan de tamme eekhoorntjes in het park bij Buckingham Palace. Van het gigantische Metronetwerk (wat we steeds beter begonnen te begrijpen) tot de buitenkant van de stadions van Chelsea, Arsenal en West-Ham United. Van een mooie lange wandeling langs de Theems tot het dineren in de pub. En van het bekijken van de wedstrijd Millwall tegen Derby Country tot het drinken van koffie bij de Starbucks. Ik vond het ge-wel-dig! Een stadservaring, waarbij ik niet begrijp dat ik dit niet eerder kon regelen, ik weet zeker dat ik nog eens terug kom Londen!
Geelzwart gezien
Maargoed, deze blog gaat eigenlijk niet over Londen, maar over de aanleiding van ons bezoek, Vitesse! Na een seizoen lang niet in het stadion maar voor de buis, was ik verguld dat mijn geelzwarte club met goed voetbal Europees voetbal haalde! En dat ze vervolgens na het Ierse Dundalk ook nog even het grote Anderlecht wisten uit te schakelen om zo de poulefase te halen was al helemaal razendknap! Het voordeel van de poulefase is dat je ruim op tijd de tegenstanders weet en dus makkelijker iets kunt regelen. Toen naast het Sloveense Mura het grote Stade Rennes en het nog grotere Tottenham Hotspur uit de kokers kwamen was de feestvreugde nog groter en werden de vluchttickets naar Londen snel geboekt. Na mijn Europese ervaring in en tegen Southampton keek ik hier helemaal naar uit. Daar kregen we in 2015 met 3-0 aan de broek, maar het feest wat de Vitesse supporters maakte was gigantisch! Ik was supertrots op mijn club en genoot van het dankbare applaus van de aanhang van Southampton richting het uit-publiek van Vitesse, wat een PR voor Vitesse Arnhem was dat! Helaas, liep het tegen de Spurs iets anders…. Het begon nog gaaf, want we liepen met z’n allen zingend en met geelzwarte vlaggen door de Londense wijken richting het mega stadion van Tottenham. Mooi om te zien hoe mensen ons aan het filmen waren. Wel trok ik mijn wenkbrauwen op bij het zingen van “You’re fucking shit, you’re fucking shit” ik dacht nog… why? Je speelt tegen een gave club, maak er een feestje van mensen! Dat er vervolgens allerlei dingen omver geschopt werden kon ik ook niet echt verdragen, maargoed ik ben ook jong geweest en de politie stond er glimlachend met z’n neus bovenop, het zal wel loslopen bedacht ik me. Aangekomen bij het stadion zat het feest er al aardig in, met 1.500 man moedigden we onze helden op het veld aan. Helaas werd de sfeer her en der grimmiger. Zonder hekken daagde veel Vitesse supporter de Spurs supporters links, rechts en boven ons flink uit. 1.500 tegen 60.000, ik weet niet maar das niet verstandig. Vervelender was het dat we hierdoor meer met het gedoe bezig waren in plaats van de knappe prestatie op het veld. Onze boys kwamen namelijk in de eerste helft van een 3-0 achterstand terug tot 3-2. Ik heb twee gasten aangesproken dat ik het echt niet tof vond wat ze deden en tegen de politie, die inmiddels aardig aan het ingrijpen waren, heb ik maar namens de supporters onze excuus aangeboden. De tweede helft was het gelukkig rustiger, maar toch haalde het hierdoor niet bij het feestje in en tegen Southampton. Zonde!
Zwartwit gezien
Afgelopen donderdag mocht Vitesse weer uitspelen in deze Conference League, dit keer tegen Stade Rennes. Een stadionvriend van me zat er met zijn zoontje. Goh wat een gave beelden liet hij me vooraf zien. Maar helaas ook daar sloeg de sfeer om. Een stel doorgesnoven zogenaamde supporters zorgden ervoor dat de ME eraan te pas kwam en er traangas werd gespoten. Vervolgens kreeg ik beelden te zien hoe de WC’s waren vernield en de stoeltjes in het rond vlogen. Schandalig! Ik weet dat het een maatschappelijk probleem is geworden. Voetbalsupporters die hun (Corona?)frustraties botvieren op van alles en nog wat. Toch was ik altijd trots dat Vitesse supporters hier zich verre van hielden. Geelzwart is een andere kleur dan al dat roodwit in onze Vaderlandse top, laat je dan ook anders zien! Geen rotzooi trappen, maar een jaloersmakend feestje bouwen! Helaas is die waarheid achterhaald. Ook het voetbaluitje van mijn vriend is nu verpest en dat ondanks de geweldige prestatie van het team, 3-3 tegen deze topploeg is een resultaat waar je U tegen mag zeggen. Maar dit kan niet het nieuwe normaal zijn, dat weiger ik. Ik hoop echt dat het bestuur van Vitesse keihard gaat optreden tegen dit zooitje ongeregeld, gewoon langdurige stadionverboden geven met meldplicht. Alleen zo kunnen de prettige supporters, waar ook de sympathieke medewerkers van Vitesse zelf onder vallen, met veel plezier na de winter nog een Europees voetbalfeestje meemaken. Want de club zit en blijft in mijn hart zitten, die blijf ik supporteren. Veilig op sensationele wijze naar de volgende ronde dus!
Andere blogs van Matteo lees je hier.
Het boek "OWL by myself" bestel je hier.