Doe mij een stoppertje

De afgelopen maand heb ik een coachingstraject gevolgd bij Parre en Deden in Nijmegen. In het voorjaar van 2012 volgde ik al een intensieve training 'systemisch werk' bij hun. Denk hierbij vooral aan familieopstellingen en zaken in balans zien, voelen en/of krijgen. Ondanks dat deze cursus een diepe indruk op me had gemaakt en ik vanaf dat moment meer in het nu leef dan daarvoor, deed ik er verder nog maar weinig mee. Maar vergeten deed ik het nooit en nu voelde de tijd rijp voor een vervolgstap.

 

Inzicht vanuit de coaching

Mijn traject bestond uit 4 individuele sessies en 4 dagen met een groep.
Tijdens de eerste individuele sessie gaf ik mijn coach een kijkje in mijn leven. Ik vertelde en plaatste bij iedere activiteit een blokje op tafel. In no time stond de tafel helemaal vol met blokjes. Blokjes voor mijn gezin, familie, vrienden, werken bij VolkerWessels Telecom, werken voor OWL, voetbal, coach, IMPact, sporten, reizen en ga zo maar door. "Daar staat nogal wat", hoorde ik droog benoemd worden vanaf de zijlijn. Ik gaf aan dat ik soms zo druk ben met van alles dat ik er niet altijd aan toe kom om er volledig voor mijn gezin te zijn. "Gek hè?", was de volgende droge opmerking van mijn coach, terwijl ze knikte naar de met blokjes gevulde tafel. De eerste simpele inzichten waren geboren...

Gedurende het traject kwamen mijn coach en ik onder andere tot de conclusie dat de verhouding tussen geven en nemen niet bepaald in balans is bij mij. Met als gevolg dat ik soms bewust, maar ook onbewust toch verlang dat er voor mij wat te nemen valt bij een ander. Echter, dit gebeurt vaker niet dan wel. Dat levert mij een frustratie op, waar de ander totaal geen erg in heeft. Sterker nog, ik ga nog meer geven, regelen, organiseren. Dat vind ik overigens leuk hoor, maar mensen in mijn omgeving varen daar zo blind op dat zij juist nog minder teruggeven. De tijd die het mij kost, gaat weer ten koste van de zaken die nou echt belangrijk zijn. Het klinkt wellicht logisch, maar zoals ene Johan Cruijff al eens zei: "Je gaat het pas zien als je het door hebt". Ik zag het nog niet scherp genoeg en deze coaching heeft me enorm geholpen met dit inzicht. Zo zei ze tijdens deze eerste sessie: "Bijzonder dat jij zoveel geeft, maar je nog schuldig weet te voelen over hetgeen je te weinig geeft. Zou je ook met zaken waar je nu druk mee bent kunnen stoppen?"

 

Stoppen

Ik dacht: stoppen??? Dat komt niet in mijn woordenboek voor hoor. Als kind is mij altijd duidelijk geleerd dat je niet stopt voordat de zaken zijn afgemaakt. Zo heb ik jaren op judo gezeten, waar ik op een gegeven moment ergens rond de gele band met blauwe slip er werkelijk niets meer aan vond. Mijn moeder was van mening dat ik eerst maar even de oranje band ging halen en dan keken we verder. Uiteindelijk heb ik zelfs de groene band gehaald en werd ik nota bene gevraagd voor selectie judo en won ik de 2e prijs tijdens de clubkampioenschappen. Maar, omdat ik er toch nog steeds weinig plezier aan beleefde, mocht ik toen met de groene band op zak eindelijk stoppen.

STOP voelt voor mij dan ook als een Slechte TOP. Kinderen zeggen tegenwoordig: "Stop hou op..." als ze iets van de ander niet leuk vinden. Op zich een duidelijke regel, maar het is ook wel een beetje een zwaktebot van het kind dat het zegt hoor. Je bent toch mans genoeg om dat met je leeftijdsgenoot anders op te lossen? En wanneer de stoppen doorslaan of de boel ontstopt moet worden, heeft dat niet voor niets een negatieve associatie.

Onderweg naar huis begon ik toch na te denken: waarom doe ik de dingen die ik doe? En stoppen is toch niet per definitie slecht of zwak? Stoppen met roken is bijvoorbeeld iets positiefs. En stoppen voor een rood licht voorkomt de nodige verkeersongelukken... En voor het slapen gaan genieten zowel mijn kinderen als ik ervan als ik ze lekker ga instoppen…

Zonder gekheid, waarom zou ik doorgaan met zaken die energie vreten? Sinds mijn oudste zoon op voetbal zit, ben ik op diverse manieren actief betrokken bij zijn team. Dat zijn inmiddels alweer 8 seizoenen. Het afgelopen jaar was ik coach, leider, coördinator van was- en vlagschema en medetrainer van zijn team. Ondanks dat de ouders van de kinderen stuk voor stuk leuke mensen zijn die altijd meehielpen indien ik dat vroeg en ondanks het feit dat ik veel bewondering heb voor de mensen die vrijwillig de club leiden, stond ik er vooral veel alleen voor. Ik heb ondervonden dat 15 puberende jongens in je eentje iets bijbrengen geen pretje is. Ik besloot dan ook om volgend jaar volledig te stoppen! Zo, de eerste stap was gezet! Mijn jongste zoon is afgelopen seizoen gestart bij de mini’s. Op vrijdag help ik met trainen en op zondag begeleid ik zijn team “Chelsea”. Leuk om te doen, echter mijn zoon vindt er maar weinig aan en wil al een tijd stoppen. Van mij moest hij uiteraard eerst het seizoen afmaken (van wie zou ik dat nou hebben?), maar ook hier ga ik (zij het noodgedwongen) dus stoppen als vrijwilliger. Op woensdagavond en vrijdagavond gaf ik training en op zaterdag en zondag stond ik op het veld. Al deze stopacties gaan heel veel tijd opleveren.

 

IMPact van stoppen

Tot slot heb ik ook besloten om te gaan stoppen met IMPact. Dit is het theatergroepje dat ik 5 jaar geleden zelf heb helpen oprichten en waarvan ik de voorzitter ben. Het heeft me veel gebracht! Maarliefst 10 theaterproducties, waarbij ik een zeer actieve kartrekkende rol op me heb genomen. Het is mijn grootste hobby geworden en daarom was het erg moeilijk om ook hiermee te stoppen. De voorstellingen zijn energiegevers van jewelste, maar de voorbereidingen werden steeds meer energievreters. Ik was zo bezig met zaken te regelen om de voorstellingen heen, dat ik het plezier in het oefenen verloor. Ook tijd voor elkaar nemen zat er niet in. Gelukkig kan ik wel stellen dat “Stoppen op je hoogtepunt‘ van toepassing is, want 21 mei jl. gaven we een fantastische voorstelling genaamd IMPact gaat over de GRENS!

Ik zeg het theater, improvisatie en acteerwerk zeker geen vaarwel. Er volgt iets nieuws. Dat wordt een spannende zoektocht, maar ik weet nu al dat het een mooie wordt! Want op het gebied van theater ideeën is één ding zeker: Ik ben niet te stoppen.....

 

Andere blogs van Matteo lees je hier.