De Sri Lankooman

We zijn inmiddels al langer terug dan we zijn weg geweest, maar Sri Lanka houdt me nog steeds wel bezig.

 

Met de familie naar Sri Lanka

In de meivakantie gingen we, op uitnodiging van mijn vader, met de hele familie voor een ruime week naar Sri Lanka. Een gezelschap van 16 mensen waarvan de jongste (mijn dochter) 4 jaar is en de oudste (mijn vader) 77 jaar. Daartussen zit van alles qua leeftijd en ook meteen qua wensen, verwachtingen, gewoontes en ideeën. Veel mensen vragen aan mij of een weekje niet heel erg kort is voor zo'n lange reis. Ik denk dat het gezien de samenstelling van de groep juist perfect is! Oude en nieuwe gewoontes zitten soms wat in de weg, maar daar is ook makkelijk overheen te stappen in een week tijd. Dat zou wellicht anders worden wanneer je 3 weken op elkaars lip zit. Komt bij dat ik persoonlijk geniet van reizen en er geen enkel probleem mee heb om 24 uur van deur naar deur te reizen. De vermoeidheid kan ik in dat geval wel voor lief nemen. Kortom, zo’n uitnodiging grijp ik met beide handen aan!
Met zo'n grote groep zijn we dus niet gaan rondreizen, maar zaten we op een resort. Toch hebben we het nodige van het land kunnen zien. Sri Lanka is geweldig! Vriendelijke mensen, mooie natuur, heerlijk klimaat, krachtige zee met geweldige golven en een rustige manier van leven. Kortom de ingrediënten waarom ik zo dol ben op Azië.

 

Paar hoogtepunten

We hebben schildpadden gezien die net geboren waren, we hebben 40 kleine schildpadden in de schemering van de nacht vrijgelaten op het strand zodat zij het zeeleven konden omarmen en we zagen grote schildpadden ademhalen in de zee. Prachtige dieren die schildpadden!

Tijdens een boottochtje door een prachtig mangrove gebied zagen we apen, varanen en een grote zeearend. Tussendoor aan land (kleine eilandjes) lieten ze zien hoe zij kaneelplanten bewerken en bezochten we een oude boeddhistische tempel, waar rust en vrede als een warme deken aanvoelde. Tot slot knabbelden een grote groep vissen onze voeten schoon….
We zagen ook de schade en het leed dat de Tsunami in 2004 heeft veroorzaakt. Erg heftig en angstaanjagend. Het mooie van Aziaten is wel dat zij het nemen zoals het is. Het verdriet is er, maar ze gaan met een lach verder. De schade is er, maar ze gaan wat anders doen. Wellicht komt het doordat men in het hiernamaals gelooft, maar angst dat het opnieuw zou kunnen gebeuren, kon ik niet zo snel ontdekken.

Op een dag zijn we naar olifanten in een weeshuis gegaan. We mochten zelf een olifant eten geven en zagen hoe kleinere olifanten de melkfles kregen. Beetje commercieel uitgebuit, maar goed, het is prachtig om die beesten van dichtbij te zien. Even later zagen we hoe groepen olifanten in een nabijgelegen rivier aan het badderen waren. Wat een schouwspel! En dat met een geweldig decor.
Later die dag hebben we ook een ritje gemaakt op een olifant. Niet in een mandje, nee gewoon op de rug! Mijn vrouw en ik gingen als eerste samen met ons dochtertje. Niet iedereen durfde dit ritje, dus ik vond het stoer dat zij wel mee ging! Als laatste ging mijn vader met zijn vriendin. Twee ouderen op de rug van een grote olifant! Ze genoten er met volle teugen van, vooral dat was echt prachtig om te zien!

Een ander hoogtepunt was dat we met een groepje om mijn telefoon heen zaten om zo Vitesse de beker te zien winnen tegen AZ. Dit had ik uiteraard liever live in De Kuip gezien. Maar dit was op zich ook memorabel!

 

Reizen

Het werd voor mij weer eens duidelijk hoeveel ik van reizen houd. Het resort was prachtig, de kinderen genoten enorm van het zwemmen, mijn zus ging helemaal op in de vermakelijke shows, er werd gesport, gelezen, spelletjes gedaan, strandwandelingen gemaakt, heerlijk gegeten en de biertjes en cocktails waren ook niet vervelend. Maar het van hot naar her rijden, mensen tegen komen, het land proeven, ruiken en ademen…. dat is mijn ultieme vakantiegevoel! Of liever gezegd, dat zou eigenlijk veel meer mijn way of life mogen zijn. Ik voel me op die momenten namelijk veel meer Matteo, dan wanneer ik in een dagelijkse sleur terecht kom waar “moeten” en “de waan van de dag” de overhand nemen. Voel me dan ook gezegend met een vrouw die net als ik op deze manier wil reizen.

 

Weer thuis

Toen we terug waren en de kinderen na een aantal dagen weer naar school gingen zei mijn vrouw: “Nou, het gewone leventje is weer begonnen”, en ik dacht: verdomd... het voelt juist dat het gewone leventje weer geëindigd is! Gelukkig gaan we in de zomervakantie met het gezin voor 3 weken naar Indonesië! Kan niet wachten om daar weer thuis te komen.....
Een reislustige groet van de Sri Lankooman!

PS volgende week zondag (21 mei) treed ik samen met mijn theatergroep IMPact op bij Kastanjelaan13. De show heet IMPact gaat over de GRENS…. Een voorstelling die zowel spelers als het publiek mee gaat nemen op reis! Hoe toepasselijk dus!

 

Andere blogs van Matteo lees je hier.