Plastic Loempia's

Wanneer ik mijn visitekaartje aan iemand geef, bespeur ik vaak twee soorten reacties. De ene reactie bestaat uit een blik op mijn kaartje (voor- en achterkant), een dankjewel en het kaartje verdwijnt in een jas of koffer eventueel gevolgd door een kaartje retour. De andere reactie begint ook met een blik op het kaartje, echter alleen op de voorkant, gevolgd met een vragende blik en de kreet “Loempia’s???”’, meestal aangevuld met een vrolijke lach. Hierdoor weet ik dat de eerste categorie kaartjeskijkers over het algemeen niet echt gelezen heeft en dat de tweede categorie nieuwsgierig is naar het verhaal achter de loempia’s.

Marketingstunt

De uitleg die dan volgt is kort samengevat als volgt. Mijn moeder had het bedrijfje OWL, wat toen stond voor Opleidingen, Workshops en Lezingen. Daarnaast is owl de Engelse benaming voor uil, dus dat werd haar beelteniskenmerk. Met als gevolg dat zij zelf uilen ging sparen, wat voor mij weer een ideaal souvenir was om voor haar te kopen tijdens mijn reizen. Mijn moeder gaf af en toe ook (knipogend) aan dat zij OWL hobbymatig deed en het haar mooi leek als ik dat ooit professioneel zou oppakken. Jaren later begon er een ambitie te groeien om ook ooit iets voor mezelf te gaan doen, maar wat was nog niet echt duidelijk. Bij mijn moeder stond OWL al enigszins op een laag pitje en toen ze ziek werd was dat helemaal afgelopen. Toen mijn moeder in de zomer van 2010 overleed, heb ik op haar begrafenis gezegd dat als ik ooit iets voor mezelf ga doen, ik het bedrijf ter ere van haar OWL ga noemen. Het zaadje was gepland en de contouren van een eigen bedrijf werden vanuit dromen of ideeën steeds wat concreter gemaakt in mijn hoofd. Naar huis rijden was daarvoor altijd een mooi moment. Al snel was ik het met mezelf eens dat ik OWL een andere naam ging geven, want Lezingen vond ik niet bij mij passen. Daarnaast zat mijn moeder vooral op de trainingskant en ik wou ook andere paden bewandelen. En snel werd ook duidelijk dat de W wel voor Workshops bleef staan, want actieve trainingen of coaching geven vind ik gewoon geweldig om te doen. De O werd vervolgens gelinkt aan mijn HR-vak, dus Organisatie advies in de breedste zin van het woord. Tot slot moest de L nog een passende lading krijgen. Redelijk snel kwam de term ‘Loempia’s’ in mijn gedachten op. Mijn vrouw is geboren op de Filipijnen, dus altijd wanneer wij een feestje geven dan wordt er gegeten. Tijdens die gelegenheden komt al snel de vraag: “Waar blijven die Loempia’s?” Daar moest ik iets mee doen vond ik. Toen bepaalde mensen mij dat heel stellig gingen afraden, dacht ik “Ja, hier moet ik gewoon voor gaan.” Mijn idee was om de Loempia meer als symbool te gebruiken, verbonden aan Zuidoost Azië. De mensen die daar vandaan komen hebben namelijk een bijzondere arbeidsethos, te weten keihard werken en doen wat er gevraagd wordt. Ze zijn echter over het algemeen niet heel sterk in het bedenken of creëren van werk. Aangezien ik wel iets heb met mensen en arbeid, vond ik dit een mooi symbool voor werk creëren in Zuidoost Azië. Hier vrijblijvend een steentje aan bijdrage voor de mensen in dat gebied leek me een mooi en fijn principe. Geheel onbewust heb ik hiermee ook marketingtechnisch een stuntje uitgehaald. Mensen zeggen nu tegen mij dat ze aan mij moeten denken als ze een loempia of een uil zien. Dat had ik vooraf niet zo bedacht, maar leuk dat het zo uitpakt. En wanneer het mogelijk is, trakteer ik tijdens een workshop of na een plaatsing van een kandidaat graag op heerlijke loempia’s.

De L

Drie jaar na het overlijden van mijn moeder schreef ik OWL in bij de Kamer van Koophandel. De afgelopen vijf jaar heb ik niet stilgezeten, maar van de O, de W en de L zijn de activiteiten voor de L duidelijk in de minderheid. Dat is ook verklaarbaar, want de eerste vier jaar had ik gewoon een baan naast de activiteiten voor OWL. Dus ik richtte me vooral op O en W activiteiten om te onderzoeken of dat succesvol was. Neemt niet weg dat ik wel het een en ander voor de L heb gedaan. Naast een gift naar aanleiding van een natuurramp zijn er drie sponsortrajecten gelanceerd vanuit OWL. Zo werd er geïnvesteerd in een minishop, waardoor een gezin nu in staat is om inkomsten te generen vanuit huis. Ze kopen elders de producten op, om ze met een kleine marge te verkopen op hun strategische plek. Leuk dat ze deze minishop hebben vernoemd naar OWL.
Een ander persoon ontving een bijdrage waardoor hij een rijbewijs en een gebiedslicentie kan bekostigen. Vanaf nu kan hij met zijn tricycle mensen vervoeren op het eiland Luzon, waar ook de hoofdstad Manila ligt. Hierdoor kan hij dus inkomsten genereren.
Dit jaar heeft OWL ook iemand op Bali gesponsord. Na onze reis door Indonesië hebben we contact met deze jongen gehouden. Toen dit jaar zijn vader in het ziekenhuis lag, had hij het financieel lastig. Omdat hij voor zijn vader moest zorgen had hij namelijk minder tijd om te werken. Dat er nauwelijks eten rondom het ziekenhuis te koop was, zorgde er ook nog eens voor dat hij veel tijd kwijt was met eten halen. Bij het ziekenhuis zijn wel meerdere zogenaamde boatshops waar spullen verkocht worden, maar geen eten dus. Hij bedacht dat het wellicht handig is om zo’n shop te huren en vanuit daar eten te kopen. OWL heeft hem met liefde gesponsord om dit idee te realiseren. De shop is inmiddels gehuurd, in eerste instantie verkoopt zijn vrouw daar babykleding, maar het doel om er eten te gaan verkopen staat nog steeds overeind. Sterker nog hij raakte geïnspireerd en is nu bezig om een bedrijfje op te zetten die toeristen rondrijdt door Bali, dat bedrijfje noemt hij OWL Bali Trans. Heel erg leuk natuurlijk. Hij stuurde mij het bericht “The important thing is you give me spirit, support and idea. Once again thanks a lot!” Tja en hier doe ik het dus graag voor.

Plastic

Komende decembermaand geef ik een boek uit genaamd “OWL by myself”. Een boek waarin al mijn geschreven blogs terug te vinden zijn, aangevuld met 25 andere verhalen. Met het uitgeven van dit boek, komt een droom uit en wordt er ook meteen een droom geboren. De winst van de verkoop van dit boek gaat namelijk direct naar goede activiteiten vanuit de “L – gedachte.” Maar niet alleen de winst, ook de helft van de omzet van de eerste 100 boeken gaat OWL hiervoor direct inzetten. Dus koop dit boek niet alleen voor jezelf, maar gerust ook voor je vrienden, buren, familieleden. Er kunnen diverse goede acties gaan komen, maar er is inmiddels ook al een concreet idee. Een vriend van mij werkt al jaren in de wereld van plastic-recycling. Zijn bedrijf heet Save Plastics en vanuit dat bedrijf ontwikkelt hij allerlei innovatieve en duurzame producten gemaakt van gerecycled kunststof. Daarnaast is hij initiatiefnemer van een coöperatie genaamd Plastic Fantastic. Deze coöperatie is gaan nadenken hoe ze de verbranding van plastic afval kunnen aanpakken, wat uiteindelijk heeft geleid tot een droom om een machine te ontwikkelen die plastic afval kan omzetten in nieuwe producten. Inmiddels hebben ze meerdere mobiele machines die actief over de hele wereld een mooie bijdrage leveren. De meerwaarde is dat deze machine ervoor zorgt dat zowel plastic afval verzamelen geactiveerd wordt en er tevens  producten gemaakt kunnen worden waardoor mensen meteen werk hebben. OWL wil hierin ook graag samenwerken en heeft zich daarom als doel gesteld om zo’n machine naar Zuidoost-Azië te krijgen. Ik zou het geweldig vinden indien dat gaat lukken. En ik weet zeker dat mijn vriend dan niet alleen Plastic Fantastic vindt, maar ook Loempia’s van OWL Fantastic vindt.

 

Andere blogs van Matteo lees je hier.