Rust

Nou het heeft even geduurd, meer dan 16 weken zelfs, maar hier weer een blog van mij. De reden dat het wat langer heeft geduurd is simpel: Ik had er blijkbaar de rust niet voor. De afgelopen maanden voelde als druk zijn en geleefd worden. Dat soort periodes knagen aan mij, want als ik iets niet leuk vind aan de Westerse wereld dan is het dat iedereen drukdrukdruk is of doet. Kortom, daar wil ik helemaal geen onderdeel van zijn. Een nadelig gevolg van dit soort situaties is dat ik niet meer de rust neem om te observeren en zonder die rust krijg ik een blog simpel weg niet op papier.

Het rustsignaal

Maar wel in mijn hoofd, want het idee van deze blog “Rust” ontstond eind mei al. Het EK stond voor de deur en in aanloop naar dat voetbalfeest stuurde ik iedere dag een oranjefilmpje naar een WhatsAppgroep met vrienden. Het EK leefde nog niet en zo kwamen we allemaal meer in de stemming. Daarbij schoten ook de beelden van de wedstrijd Nederland-Brazilië van het WK 2010 voorbij. Ik waande me weer terug op een volle Jansplaat in Arnhem. Mijn oudste zoon was toen 7 en samen met hem en een goede vriend zagen we dat Nederland het verschrikkelijk moeilijk had, Brazilië overklaste Nederland en kwam terecht (door een doelpunt van Robinho) op 1-0. We werden echt weggespeeld en het hele team (en de Jansplaat) snakte naar de rust. Dat het slechts 1-0 stond bij de rust was een wonder op zich of misschien wel zelfs een overwinning. Ik weet niet wat er vervolgens in de rust gebeurd is, wellicht een donderspeech, speciale kruidenthee of werd er met trots gekeken naar de overbrugbare achterstand? Wat ik wel weet is dat na de rust Nederland mee begon te voetballen. En een foutje van de Braziliaanse keeper zorgde opeens voor de 1-1. Zo zie je maar, overklast worden maar na ruim  50 minuten stond het desondanks gelijk. En Nederland kreeg er duidelijk meer vertrouwen in, met als gevolg de 2-1 (kopgoal Sneijder). Het was Brazilië wat onrustig werd en een speler van de gele kanaries kreeg rood. Nederland won en na afloop brak het feest los en waren we het erover eens dat we ook dik verdiend hadden gewonnen. Dat laatste is niet helemaal waar, het bereiken van de rust met slechts een 1-0 achterstand en goed uit diezelfde rust komen dat was de sleutel voor deze memorabele overwinning!

Rustmaand

Als ik iets kan leren van deze oranje anekdote dan is het dat even je rust pakken, bezinnen waarmee je bezig bent en stilstaan bij hoe het verder moet gaan voor een ieder aan te raden is. In mijn omgeving zie ik alleen dat dit niet gebeurd. De Corona-maatregelen hebben nog even bijgedragen aan bezinning. Maar hoe lang dat beklijft vraag ik me af, aangezien we met z’n allen toch iedere keer een reden weten te vinden om van hot naar her te rennen en ons daarover ook nog eens op te winden. Ook ik trap met regelmaat in deze valkuil. We slepen ons voort naar dat ene rustsignaal genaamd “vakantie”. Een heerlijk moment om er even uit te zijn, in mijn ogen essentieel nodig voor iedereen. Zelf heb ik aan mijn opdrachtgevers gemeld dat de maand augustus mijn rustmoment is. In principe werk ik deze maand niet daar snakte ik naar toe zoals oranje dat deed naar het rustsignaal. De eerste dagen van augustus pakten we onze spullen in voor een reis naar Oost-Europa. Bewust namen we onze rust en vertrokken we niet meteen op de eerste de beste dag, maar vertrokken we op woensdag 4 augustus en reden we op ons gemak naar Polen. Het viel me op dat ik de eerste dagen vooral erg moe was en heel veel droomde. Over werk, familie, vrienden, ROMA en nog veel meer. Alsof ik nu tijd had om bepaalde indrukken even te verwerken. We reden na Polen door naar Slowakije, waar we vooral veel in de buitenlucht verbleven. Langzaam voelde ik een energie terugkomen, die blijkbaar weg was. En ik begon meer van mijn gezin te genieten dan ik de afgelopen tijden blijkbaar deed. De laatste 3 dagen van onze 18 daagse reis verbleven we in een hotel, waarbij de kids een eigen kamer hadden en mijn vrouw en ik dus ook. In dat hotel heb ik zo heerlijk diep geslapen dat ik er nog van kan genieten als ik er alleen al aan denk.

De vakantiereis in deze rustmaand doet me weer beseffen hoe belangrijk het is om even te stoppen met gehaast leven, andere dingen te zien/ervaren en ook om aandacht aan elkaar te geven. Wat dat betreft leef je als gezin ook maar gehaast. Kortom, een ideaal en noodzakelijk rustmoment. In september staat er genoeg op stapel om weer te knallen, maar ik ga bewust rust of herstelmomenten inplannen.

Peace

Terug naar de topsport, daar is het bekend dat rust net zo belangrijk is als het trainen zelf. Voor sporters is slapen, herstellen in bijvoorbeeld een ijsbad en aangepast eten vanzelfsprekend om de beschadigde spieren optimaal te laten herstellen. Ik denk dat wij daar in Nederland meer van mogen leren. Een weekend is in mijn ogen niet genoeg, dat zijn vaak volgepropte momenten waarbij het in veel gevallen ook vanzelfsprekend is om werk af te ronden. Als ZZP-er kies ik er overigens wel voor om regelmatig te werken in het weekend omdat ik een rustmoment met bijvoorbeeld mijn kinderen door de weeks al heb gepakt. En er is niets mis met even hard werken, wel met niet herstellen. Ondanks dat ik veel sport, wandel en leuke dingen doe merk ik dat ik dit ook te weinig doe. Dan doel ik met name op bezinnen, even niets doen of een inspirerend boek lezen. Dit is een verantwoordelijkheid die een ieder zelf moet nemen, door minimaal naar het rustsignaal vanuit het lichaam te luisteren. Maar ik denk dat rust pakken vooral ook door werkgevers gefaciliteerd mag gaan worden. Zodat het vanzelfsprekend gaat worden dat medewerkers naast werken ook gaan herstellen. Dus inrichten dat je binnen je werkweek deels iets anders gaat doen, zoals een wandeling maken, een boek lezen, naar de bootjes over de rivier staren, even liggen of wat ook maar helpt. Als het maar helpt! En dus niet tig dingen vragen en inzoomen op wat er op dat moment nog niet goed is gedaan. Stress, spanning, druk, overhaast leven het was er bovenmatig voor Corona en het komt nog harder terug. Het is een verantwoordelijkheid die we samen moeten pakken. Want als we zo doorgaan rusten we alleen nog in peace. Dan is de wedstrijd dus al gespeeld, en onnodig verloren….

 

Andere blogs van Matteo lees je hier.
Het boek "OWL by myself" bestel je hier.